Κοκόσκα, Όσκαρ

(Oscar Kokoshka, Πέχλαρν 1886 – 1980). Αυστριακός ζωγράφος και χαράκτης. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 20ού αι. Αφού φοίτησε για ένα διάστημα στο Ινστιτούτο Τεχνών και Επαγγελμάτων της Βιέννης, διαμορφώθηκε από την επαφή του με το ρεύμα της βιεννέζικης σετσεσιόν, τη ζωγραφική του Κλιμτ και του Βαν Γκογκ (που έγινε γνωστή στη Βιέννη το 1906) για να καταλήξει στην κίνηση Die Brücke (H Γέφυρα), η οποία εμφανίστηκε στην πιο έντονη περίοδο του ευρωπαϊκού εξπρεσιονισμού. Γι’ αυτό τον λόγο, ο Κ. θεωρείται συχνά ένας από τους επιφανέστερους εκπροσώπους αυτής της τάσης, αν και ο ίδιος δεν συνδέθηκε ποτέ ιδιαίτερα με κάποια ομάδα. Αντίθετα μάλιστα, τόνισε επανειλημμένα τον προσωπικό χαρακτήρα της τέχνης του. Το 1909, έχοντας ήδη δημιουργήσει την περίφημη Νεκρή φύση με πρόβατο και χελώνα, έφυγε από τη Βιέννη και εγκαταστάθηκε στην Ελβετία, όπου ζωγράφισε πολλά τοπία των Άλπεων. Από εκεί πήγε στο Βερολίνο, όπου συνεργάστηκε με το περιοδικό Der Sturm και πραγματοποίησε την πρώτη ατομική του έκθεση το 1910. Το 1915 τραυματίστηκε στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο και πέρασε μια μακρά περίοδο σοβαρού σωματικού και ψυχικού κλονισμού, γεγονός όμως που δεν τον εμπόδισε να συνεχίσει τη δραστηριότητά του. Σε αυτήν ακριβώς την περίοδο ανήκουν ορισμένα από τα καλύτερα έργα του, όπως η δραματική Αυτοπροσωπογραφία. Από το 1920 έως το 1924 δίδαξε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Δρέσδης και το 1925 άρχισε τη σειρά των ταξιδιών τα οποία του επέτρεψαν να δημιουργήσει τον κύκλο των απόψεων των πόλεων, έργα που αποτελούν ένα είδος εικαστικής σύνθεσης της σύγχρονης Ευρώπης. Ο ναζισμός έκρινε «εκφυλισμένη» την τέχνη του Κ. και ο καλλιτέχνης έφυγε εξόριστος στο Λονδίνο (1938), ενώ 417 έργα του κατασχέθηκαν, καταστράφηκαν ή πουλήθηκαν σε πλειστηριασμό στην Ελβετία. Μετά τον πόλεμο ο Κ. επανέλαβε τα αγαπημένα του θέματα. Ορισμένα ιταλικά τοπία του 1948 και του 1949, όπως τα έργα Σάντα Μαρία ντε λα Σαλούτε, Μητρόπολη της Φλωρεντίας, Κολοσσαίο, και ορισμένες προσωπογραφίες (όπως του Προέδρου Χόις) είναι φιλοτεχνημένα σε ανοιχτότερη χρωματική κλίμακα, φανερώνοντας μια ανανεωμένη και πιο ήρεμη έκφραση. «Ζεύγος ερωτευμένων και γάτος» (1917), έργο του Αυστριακού ζωγράφου Όσκαρ Κοκόσκα (Kunsthaus, Ζυρίχη). Προσωπογραφία του εκδότη Χέρβαρτ Βάλντεν, έργο του Αυστριακού ζωγράφου Όσκαρ Κοκόσκα (συλλογή Σάμουελ Μάσμπον, Μινεάπολις, ΗΠΑ).